فروغ

تار و پود هستی ام برباد رفت

شبانگاهان كه مه مي رقصد آرام

 

ميان آسمان گنگ و خاموش

 

 تو در خوابي و من مست هوس ها

 

 تن مهتاب را گيرم در آغوش

 

                نسيم از من هزاران بوسه بگرفت

 

                هزاران بوسه بخشيدم به خورشيد

 

                   در آن زندان كه زندانبان تو بودي

 

                   شبي بنيادم از يك بوسه لرزيد

 

به دور افكن حديث نام   اي مرد

 

 كه ننگم لذتي مستانه داده

 

مرا مي بخشد آن پروردگاري

 

كه شاعر را دلي ديوانه داده

 

 

اينم عكس فروغ فرخزاد كه واستون گذاشتم

 

ديگه نامردي اگه نظر ندي

 

 



+نوشته شده در جمعه 18 شهريور 1390برچسب:شعر فروغ,ساعت1:23توسط عهدیه | |